Als ik Laurie bij een vriendje of vriendinnetje thuis ophaal, word ik altijd meteen meegesleept naar het speelgoed. “Kijk mamma! Mooi hè? Dat wil ik ook hebben. En dit! ” Al heeft ze thuis bijna het exact zelfde speelgoed, de poppenkleren van dat vriendinnetje zijn altijd net even mooier. Tsja, het gras is altijd groener bij de buren.. of toch niet?
Rindert Kromhout schreef er een boek over: ‘Ik ga bij Japie wonen want hij mag álles’. Het gaat over de twee vriendjes Japie en Ietje. En Ietje denkt dat het bij Japie thuis veel leuker is dan bij haar vader. Hij heeft namelijk die mooie speelgoedtrein en hij mag elke avond zo lang opblijven als hij wil. Dus pakt ze haar koffers in en besluit dat ze bij Japie gaat wonen.
Papa? vraagt Ietje. ‘Vind je mij lief?’
‘Dat weet je toch wel?’ zegt papa.
‘Ik vind jou niet zo lief’, zegt Ietje. ‘Ik vind de mama van Japie veel liever.’
‘Zo’, zegt papa, ‘en waarom dan wel?’
‘Japie heeft een speelgoedtrein.
Bij Japie thuis lijkt het een groot feest. Door het hele huis loopt een spoorbaan, Japie heeft ook hele coole kleurboeken en de tuin is gevuld met tientallen kabouters. Maar… niets is wat het lijkt. Want Japie moet zijn speelgoed opruimen voor hij iets anders gaat doen, zijn mamma leest niet altijd voor omdat ze ’s avonds te moe is en er brandt geen lampje ’s avonds naast het bed, zoals bij Ietje thuis. Dus na een dag is Ietje er wel uit: ‘ik denk dat ik morgen maar weer naar huis ga’, zegt ze voor het slapengaan. En drie keer raden wie er mee wilt….
‘Ik ga bij Japie wonen’, is een lief voorleesboek voor de kinderen vanaf vier jaar. De teksten zijn begrijpelijk, herkenbaar en niet al te lang. En de tekeningen van illustrator Sandra Klaassen zijn sfeervol uitgevoerd in mooie rustige pastelkleuren. Genoeg kijkplezier terwijl er wordt voorgelezen dus. De illustraties passen erg goed bij de tekst. Dus ook al wordt er niet voorgelezen, door middel van de tekeningen kan de kleuter zelf het verhaal navertellen.
Maar bovenal is het boek zeer leerzaam. De kinderen zien dat er niet alleen thuis, maar in elk huis afspraken zijn en dat die nagekomen moeten worden. En misschien leren ze ook dat wat een ander heeft, niet altijd leuker is dan wat jij hebt. Een les die ze in het latere leven hopelijk ook nog meenemen want menig volwassene heeft het daar nog al eens moeilijk mee. Of om het allemaal kort samen te vatten: ‘Oost West, Thuis Best!’
Meer lezen? Lees hier alles over het boek Ruimtegekte.
