Wild Cards | Een soort Minecraft safari

In Wild Cards van Gamin’ Biz probeer je zo veel mogelijk dieren naar jouw gebied te lokken. Dit doe je door de juiste kaarten uit je hand te bieden om zo de meerderheid te krijgen. Ik kende het spelletje Cubirds van dezelfde makers al, dus ik was erg benieuwd. Op de doos staat dat Wild Cards geschikt is voor twee tot vijf spelers. Dat lijkt dus perfect voor mijn gezin. Hoe wild het er aan toe ging, lees je hieronder.

Inhoud

In de doos bevinden zich:

• 25 puntenfiches
• 6 leiderkaarten
• 5 aanvulkaarten
• 42 dierkaarten
• 46 habitatkaarten
• 1 talismankaart

Het materiaal is van een degelijke kwaliteit en het spelregelboekje is in het Nederlands en Engels geschreven. Het is even wennen aan sommige regels, maar tijdens het eerste potje liep alles al automatisch. Persoonlijk vind ik de vormgeving erg tof. Het doet een beetje Minecraft-achtig aan.

Hoe speel je Wild Cards?

Door goed te bieden, win je de meeste kaarten en dus de meeste punten. Toch is het belangrijk om te weten wanneer je even een bieding overslaat en je hand aanvult.

Bieden

Het spelsysteem van WildCards draait om het bieden van habitatkaarten. Je hebt een aantal van deze gebiedskaarten in je hand en elke speler kiest er een uit. Op elke habitatkaart staat het nummer een tot en met vier.

De winnaar van de bieding mag als eerste een diertje kiezen dat opengedraaid in de zogenoemde expo ligt. Er is altijd een kaart minder in de expo dan het aantal spelers, dus je wil niet te laag bieden.

Dan wordt er bijbetaald. Degene die het hoogste bod heeft moet nu extra habitat kaarten aanvullen zodat het aantal overeenkomt met het nummer op de kaart. Bij een drie moet je bij je geboden kaart dus nog twee kaarten bijbetalen. Deze regel was voor de kids even wennen, maar werkte al snel vrij natuurlijk en vloeiend.

Als het even kan, wil je er voor zorgen dat je hele bod, plus kaarten die je bijbetaalt, passen bij de habitat van het diertje. Dit levert namelijk twee extra punten op.

Degene die daarna het hoogste bod had, mag dan bijbetalen en kiezen. De speler die geen bieding heeft gewonnen, neemt de habitatkaart terug op hand en mag als troost twee extra habitatkaarten pakken. Bij gelijke bieding wordt de doorslag geven door het totale aantal geboden nummertjes of de talismankaart.

Aanvullen

Elke speler heeft altijd een eigen aanvulkaart op de hand. Als je weinig kaarten over hebt, kun je ook deze kaart bieden. Je mag je hand dan aanvullen tot zeven kaarten.

De aanvulkaart komt altijd terug op je hand, dus je komt nooit zonder habitatkaarten te zitten.

Leiders

Er zijn in totaal 6 verschillende dieren die je naar je gebied kunt lokken. Als je de meerderheid hebt, of hetzelfde aantal als een tegenstander krijgt, dan ontvang je ook de bijbehorende leider kaart. Deze kaarten geven je extra opties die erg krachtig zijn. Zo win je bijvoorbeeld met de leider van de leeuwen altijd een gelijke bieding en de eekhoornleider laat je hand aanvullen tot maar liefst tien habitatkaarten.

De leiders zelf zijn ook punten waard, dus hier wil je echt voor strijden. Tijdens het spel verwisselen ze geregeld van eigenaar. Dat maakte elke bieding belangrijk en dus het hele spel spannend.

Als de expo niet meer aangevuld kan worden, stopt het spel en wordt er gekeken wie de meeste punten heeft verzameld. Elke speler telt het aantal leiderspunten, behaalde fiches, en telt de twee verzamelingen waar hij het meeste van heeft. Je grootste verzameling levert twee punten per kaart op en je een-na-grootste verzameling nog een punt per kaart.

Degene die de meeste punten bij elkaar heeft gesprokkeld, wint.

Wat vonden wij ervan?

De gameplay van Wild Cards is origineel en afwisselend. De kids konden het ook goed begrijpen en ook mijn vrouw speelde graag mee. Meerdere malen bleek bij de eindtelling dat het verzamelen van veel puntenfiches de doorslag gaf.

Zoals ik al aangaf, ben ik erg fan van de illustraties. Dit vond ik van Cubirds al erg leuk en zo ook bij Wild Cards.

Wat bijvoorbeeld erg tof is, zijn de verschillende posities waarop de dieren af zijn gebeeld. Elke kaart is uniek.

Wat mij betreft heeft Wild Cards ook wel een paar vreemde dingetjes. Niet vervelend, maar wel opvallend. Zo heb je van het aantal fiches eigenlijk alleen maar de twee-punt-fiches nodig voor de punten telling. Ook miste er in het regelboekje een afbeelding in de uitleg van een bepaalde situatie. Geen drama. Wel vreemd. Wat ik persoonlijk wel minder vond, was de twee-spelers-optie. Er wordt dan gebruik gemaakt van een derde nepspeler genaamd Leo. Het speelt ok en we hadden zeker lol, maar met een machtige combo van leiderskaarten en jokers win je vrij gemakkelijk.

Eindoordeel

Toch blijkt Wild Cards een winner in mijn gezin. Zoals vaker blijkt er maar een echte meetlat voor gezinsspelen en dat is: willen ze het vaker spelen? Nu puilt mijn spellenkast uit met veel verschillende soorten spellen, maar de laatste dagen kiezen ze toch graag voor Wild Cards. Het is gewoon erg spannend en leuk.

Meer spellen? Lees hier onze review van Rainbow van 999 Games.